Zoals Niek zich George nog kan herinneren, zo bezorgd is hij gebleven. Maar ook nog altijd even gastvrij want elke avond komen wij op onze brommer thuis het Indiase diner nuttigen. Vimala is altijd in voor even kletsen, George is soms nog op the office, Sam rent rond, het voelt als een thuis. Niek vindt het echt stoer om weer op een brommer door de drukke en hobbelige straten van Salem te rijden. En Wies zit achterop en houdt me stevig vast (noot van Wies: het enige moment op de dag dat dit buiten mag).

‘s Avonds wil het hier nog wel eens stevig onweren en regenen. Afgelopen vrijdag regende het zo hard dat terugkeren naar het hotel niet verstandig was. We hebben daarom een nachtje geslapen in het huis van de familie. Op Niek's verzoek, in de bovenkamer. Tegenwoordig is deze ruimte luxer, met ramen zodat de regen niet naar binnen druppelt. Maar nog altijd mijn 'bed' (lees: slaapbank met houten balk in het midden waardoor je 40 cm over hebt om op te liggen) en de Franse hurk WC. Peter zal het leuk vinden te horen dat de badkamer nu een deur heeft ;-) Uiteindelijk was de nachtrust goed, maar is het wel vroeg wakker worden met al het straatgeluid. Toen we daar voor de tweede keer overnachtten, wilde Sam zo graag bij ons slapen, dat hij zijn moeder verontwaardigd vroeg waarom toch alleen maar Engels sprekende mensen boven mogen slapen J

Sam was in het begin even verlegen. Maar dat ging al snel over. Door Mark en Michel waren we al gewaarschuwd dat Sam echt een druk baasje kan zijn. Nou... dat klopt. Stoeien, vechten, aandacht vragen, continu is ie om je heen aan het draaien. Gelukkig hebben we ontdekt dat hij echt niet tegen kietelen kan en daarmee kunnen we hem goed terugpakken. Nadat hij blij vertelde dat Niek zijn 'hero' is, kan hij bij Niek niet meer stuk. Toch hebben we meegemaakt dat hij ook rustig kan zijn: op weg naar Liliane viel hij in Niek's armen in slaap.

Speciaal op verzoek van Niek's moeder, een kort verhaal over Sam's oudere zus Liliane. Omdat haar schoolresultaten tegen vielen en haar leraren aangaven dat ze achteruit ging, hebben George en Vimala besloten haar naar een kostschool te sturen. Hier zit ze nu pas een maand maar het begint duidelijk te worden dat ze het beter doet op school en dat ze het ook langzaamaan leuk begint te vinden. De afgelopen zondagse bezoekjes eindigden nog vaak in tranen maar nu wil ze als leider van de slaapzaal graag terug naar haar nieuwe vriendinnen. Deze zondag hebben we dan ook een bezoek gebracht. Ongeveer 2,5 uur rijden later, hebben we met haar kunnen lunchen op het terrein van de school. Ze is nu 13 jaar en begint al een jonge vrouw te worden. In het begin was ze even verlegen maar ze herkende me uiteindelijk wel. Het bezoek was erg leuk, maar wel kort.

Zit je op een avond nietsvermoedend een beetje met Sam te spelen, hebben George en Vimala een cadeautje voor je. Ze hebben stoffen gekocht voor drie supermooie sari's! Om van de stoffen ook sari's te maken, zijn we zaterdag naar de kleermaker geweest, die mijn maten opgenomen heeft en de bovenstukjes zijn nu al klaar! Dus vanavond krijg ik een crash course sari strikken J En ga ik het origineelst gekleed komend gala!