Het is alweer een hele tijd terug, maar we hebben het te druk gehad om onze verhalen met jullie te delen.Vorige week dinsdagen donderdag hebben we diverse bezoekjes gebracht aan de vrouwen(groepen). Alles was even indrukwekkend en vermoeiend.

Op dinsdag hebben we een bezoek gebracht aan een vergelegen block in het district Salem (CST heeft al zijn vrouwengroepen onderverdeeld en blocks en heeft in die regio's ook kleine lokale kantoortjes). De straat voor het block office is versierd met prachtige, op de grond gekrijtebloemen. We werden warm onthaald, met eerst de nodige hindoeistische rituelen: voor ons werd een schaal vastgehouden met daarin een rood sapje met rode pepers en wat kruidenbladen. Deze schaal werd een paar keer linksom gedraaid en een paar keer rechtsom. Vervolgens kregen we allebei een stip van dit water tussen onze wenkbrauwen en werd het overgebleven goedje as een streep voor ons leeg gegoten. Daar moet je vervolgens omheen lopen en mag jetevensde krijttekeningen op de grond niet raken. Dus na wat twister-achtige taferelen, bereik je dan de het kantoortje. Daar staat altijd een rijtje plastic tuinstoeltjes klaar voor ons Westerling. Zelf zitten ze natuurlijk op de grond, maar jij moet op de troon. Ik weet dat ze het heel naar vinden als je uit beleefdheid ook op de grond gaat zitten, dus we nemen maar gewoon plaats. Iedereen is al druk in de weer om van alles te eten en te drinken voor ons klaar te zetten: verse kokos-sap, fruithapjes, chocolaatjes, etc. Omdat dit ons eerste bezoek is, dachten we nog: lekker!! Vervolgens worden we voorgesteld aan alle aanwezigen en moeten we meekijken in alle administratieve schriftjes die ze bijhouden (zelfs de aanwezigheidsboekjes die voor ons toch echt niet interessant zijn). Toch kan je zien dat ze zelf ontzettend trots zijn op al hetgeen ze bereikt hebben en dat is voor ons natuurlijk ook prachtig om mee te maken.

Maar dit eerste bezoek stond eigenlijk meer in het teken van Wies. Als een ware paspop werd ze met hulp van meerdere vrouwen omgetoverd tot Indiase vrouw in sari met armbandjes, oorbellen, bindi en bloemen in het haar. Niek snapt niet waarom deze vrouwen nu zo graag de krullen uit het haar van Wies willen kammen. Maar ach, ze hebben ook allemaal hun zwarte haar in grote paardenstaarten zitten, dat ze blijkbaar wat afwisseling niet waarderen.

Vervolgens hebben we veel kleine bedrijfjes van de vrouwen bekeken. Dit was echt supergaaf!! Van een aantal heeft Niek ook filmpjes gemaakt (zoals het poffen van rijst, het weven van touw, het weven van stof). De foto's hebben we al met jullie gedeeld. Maar wat je niet op beeld kunt krijgen is de reactie van de vrouwen in een plattelandsdorpje. Wij zaten voor een tempel te genieten van verse kokossap terwijl zij ons vertelde dat ze ons zo dankbaar waren voor de lening. Op het eind wilden ze allemaal een handje geven. Een gevoel van trots (omdat CST dit toch maar even bereikt heeft met de kleine hulp van IndianRose) wordt vermengd met een gevoel van meer willen doen (je denkt aan die keren dat je een rondje bier geeft en een half uur plezier ervan hebt en vergelijkt dat even met de verandering die datzelfde bedrag voor detoekomst van zo'n vrouw brengt).