Wij hebben onze 3 dagen in Mysore er alweer opzitten. Voor diegene die onbekend is met deze stad een korte opsomming: Maharadje paleizen, zijde, wierook, sandelhout en een vertrekpunt voor nationale parken. Maar het is vooral ook een zeer toeristische plek en dat heeft zijn goede en minder goede kanten.

Direct bij aankomst op het busstation, dachten we een simpele wandeling te ondernemen langs een aantal hotels. Deze tocht werd echter al snel minder leuk door de toestroom van 'regelmannetjes'. Dit soort mens zie je hier in India voornamelijk in gebieden waar veel mensen komen. Het liefst komen ze af op blanke soort mensen die in hun ogen wandelen geldbuideltjes zijn. Ze zijn vaak heel vriendelijk en behulpzaam. Ze lachen lief of kijken je met droopy-ogen aan. Maar pas op, ze willen je ookweleens op hetverkeerde been brengen en dan vragen ze zomaar ineens heel veel geld voor de hulp die je liever niet had willen krijgen. Ook wandelen ze soms met je mee ondanks dat je alvele malen'No, we don't want any help. Please go away' hebt gezegd. Ze lopen namelijk gewoon met je mee, omdat jij dan vervolgens bij het hotel dat je zelf hebt uitgezocht en al lang van plan was om te nemen, extra moet betalen omdat het 'regelmannetje' zogenaamd iets 'geregeld'heeft. Dit soort mens kun je dus maar beter negeren en je moet dus oppassen dat je ze nooit in de ogen aankijkt of dat je het hotel kiest dat hij aanwijst. Het is beter een blokje om te lopen of een hotel binnenlopen en heel duidelijk vermelden dat het regelmannetjes-volk je niet geholpen heeft. Maar goed, een half uur later hadden wij een mooie kamer geboekt en waren we vooral trots dat we ondanks het gehaaste gevoel nog een aantal prijzen vergeleken hebben.

Maar wat leuk is aan toeristische plekken is dat er ook goede restaurants zijn. Zo hebben we hir elke avond gegeten op een terras met vriendelijk personeel dat je niet lastig valt. Wiesje moest zelfs haar meest charmante glimlach gebruiken om de aandacht te krijgen voor een bestelling. In dit restaurant kan je ook gewoon een biertje drinken en dat is India toch wel bijzonder. In Tamil Nadu (behalve Chennai dan) kun je alleen in vieze hotelbars een biertje drinken. En dan mag Niek daar alleen zitten, want vrouwen mogen daar niet komen.

Master scam

De eerste dag hebben we de stad te voet bekeken. En zijn we slachtoffer geworden van een meester-scam. Een ingenieus plan. Op de hoek van een lange winkelstraat sprak een jongen ons aan in goed Engels terwijl we schuilden voor een hoosbui. Hij vroeg andere dingen dan alleen maar 'Where are you from? What's your name? Please, buy....'. Hij gaf ons de tip de straat door te lopen en daar te kijken naar de wijze waarop wierook gemaakt wordt. Leek ons wel leuk om te zien, dus we volgden zijn raad. Halverwege deze weg werden we aangesproken door een andere goed Engels sprekende man. En even later zagen we dezelfde jongen van het begin van de straat. Uiteindelijk leidde hij ons naar een mooie shop. Als vriendendienst, voor zijn goede karma. Daar verscheen heel toevallig een ayurvedische dokter. Ach, na een leuke demonstratie van verschillende olieen, besloten we er een aantal te kopen. Buiten komende, zagen wede twee jongens van de straat om het hoekje spieken. En dan besef je je dat je flink bent opgelicht. Evengoed, hebben we een leuke middag gehad met nog een bezoek aan de lokale bazaar (zoveel kleuren en geuren van bloemen, fruit en groentes).

DeEfteling

Dag 2 was een bezoek aan het grote Maharadja paleis van Mysore. Vanuit hier heeft de familie Wodeyar nog tot 1947 geregereerd. Je waant je in sprookjesland van de Efteling. Nette tuinen, zigzaghekjes voor het publiek en prachtige rode uienbollen torentjes. Elke zondag word dit paleisverlicht met miljoenen gloeilampen (Philips heeft goede zaken gedaan), dit moeten wij helaas missen. De binnenkant is nog mooier dan de buitenkant. Veel kleur, veel Aladdin achtige boogjes en mooie beschilderingen aan de muur van het leger van de Maharadja.

Tocht met Janardhan

Tegen onze principes in, hebben we ons vandaag in de watten laten leggen door een tour te boeken. De hele dag een auto met chauffeur tot onze beschikking voor zo'n 25 euro. Eerst hebben we een bezoek gebracht aan Somnathapurra. In dit dorpje staat een prachtige Hoysala tempel. Dit is een hindoetempel, gebouwd in de tijd dat de Hoysala's over Mysore en omgeving regeerden. Uit steen gehouwen met overal pietepeuterige details: dansende goden, olifanten, pauwen, bloemen, optochten, etc. Een plaatje zegt meer dan duizend woorden, dus we hopen de foto's te kunnen plaatsen.

Vervolgens hebben we een bezoek gebrahcht aan Sravanabelagola. Dit een Jain heiligdom. Het Jainisme is een afsplitsing van het Boeddhisme. Na de 614 treden omhoog kwamen we bij een tempel die niet zoveel pracht en praal biedt als het Hindoeisme. Eerder het tegenovergestelde. Maar het meest bijzondere isde grootste monoliet van India. Eerst liepen we een rondje om de tempel en vroegen we ons waar hij toch moest zijn, totdat we omhoogkeken.Om de 12 jaarkomen Jains van heinde en ver om een religieus ritueel bijte wonen. Vanaf een stellage word er een mix van melk, honing en bananen over het hoofd van Gomateshvara gegoten. De volgende keer is in 2018, we zijn dus net te vroeg ;-)

Op de tocht terug naar Mysore lulde de chauffeur, Janardhan, ons de oren van de kop. We merkten dat hij door zijn gebrekkige Engels lang niet alles kon vertellen wat hij met ons had willen delen. Jezagde taalbarriere. Mocht iemand ooit hierheen gaan, wij hebben zijn telefoonnummer en wij zouden hem echt aanraden voor een leuke en informatieve rit door Karnataka.

Vermoeid sluiten we Mysore af en nemen we vannacht de luxe bus naar Kochin (11 uur voor 6 euro pp).